Merhabalar Mutlu Zihin,
Mutlu Hayat'a hoş geldiniz.
Ben Emine Yeşilçimen,
Bireysel ve Kurumsal Alanda Farkındalık,
Orijinal Terimiyle Mindfulness ve Meditasyon Eğitmeniyim.
Hayatınıza azıcık daha fazla mutluluk tohumları ekmeye ve stresinizi azaltmaya bir nebze katkım olabilir belki diye,
Okuduğum,
Öğrendiğim,
Öğrettiğim,
Tecrübe ettiğim farkındalık ve pozitif psikoloji ile alakalı bilgileri burada sizlerle paylaşıyor olacağım.
Son zamanlarda hayatımıza ışık hızıyla Mindfulness diye bir kavram girdi.
Herkes bir şeyler paylaşıyor,
Eğitimler,
Meditasyonlar,
Kurslar vs.
Peki nedir bu Mindfulness?
Mindfulness yani farkındalık,
Içinde bulunduğumuz anda deneyimlediğimiz fiziksel ve zihinsel tecrübelerimizin bilincinde olmak.
Yani diyor ki kafan başka yerde olmasın olursa da farkına var.
Nasıl yani ben kendimin ya da çevremin farkında olmadan mı yaşıyorum?
Bir nevi evet.
Harvard Üniversitesi'nden psikolog Matthew Killingsworth'ın ilginç bir araştırması var bu konuyla ilgili.
Dalgın zihin mutlu olamaz diyor.
Bunu da şöyle kanıtlıyor.
18-88 yaş arası farklı sosyal ekonomik alanlardan gelen 2250 kişi üzerine test edilen bir uygulama yazıyor.
Uygulamanın içinde 22 tane aktivite var.
Yürümeden tutun da yemek yemeye,
Televizyon izlemeye,
Cinsel birlikteliğe ya da alışveriş yapmaya kadar.
Uygulama ilk olarak gelişigüzel aralıklarla insanlara mutluluk seviyelerini soruyor.
Cevapladıktan sonra da ne yapıyorsun ya da ne yapıyordun o anda?
Yaptığın şeye odaklanmış mıydın?
Yoksa aklından pozitif,
Negatif ya da nötür bir şey mi geçiyordu diye soruyor.
Araştırmanın sonunda insan zihninin %47 oranında yaptığı işten daha başka bir yerde olduğu ortaya çıkmış.
Mutluluk seviyesine gelince de mutluluk oranının en yüksek olduğu anlar insanların yaptığı işe odaklandığı anlarmış.
Mesela sohbet anında,
Cinsel birliktelik anında ya da spor yaparken en az mutlu olduğu anlarda iş yaparken,
Dinlenirken,
Çok ilginç bir sonuç bence bu ya da bilgisayara bakarken.
Açıkçası ben bu oranın günümüzde daha da yüksek olduğunu düşünüyorum.
Nasıl yükselmesin ki?
Birincisi hayatın her alanında elimizde telefon var.
Araba kullanırken,
Yolda yürürken,
Insanlarla konuşurken,
Film izlerken,
Çift ekrana bakıyoruz düşünsenize.
Özellikle çalışırken,
Hadi telefonları bıraktık dijital detoks yaptık.
Bu durumda anı odaklanabiliyor muyuz peki?
Aslında pek de değil.
Çünkü biz yerimizde dursak da,
Zihnimiz yerinde durmayı sevmiyor açıkçası.
Hiçbir şey yapmadan 3 dakika oturmayı deneyin,
Birçoğumuz zorlanırız.
Neden?
Çünkü ya bir geçmişi ziyaret ediyoruz.
Keşke şunu şöyle yapsaydım,
Bunu böyle deseydim diye.
Ya da akşam ne giyeceğim,
Ne yemek pişireceğim,
O mailleri nasıl bitireceğim.
Tatile nereye gitseme kadar milyonlarca düşünce geçiyor aklımızdan.
Sonuç olarak dikkatimiz sürekli dağınık.
Bu düşünce istilasını gözlemlemek için 3 dakika sessiz olmaya da gerek yok.
Düşüncelerimiz her anımızda yanımızda sağ olsunlar.
Eksik olmasınlar da.
Ama sorun da buradan kaynaklanıyor.
Hayatımızda otomatik pilotta yaşıyoruz.
Ne demek istiyorum otomatik pilot derken?
Mesela araba sürerken aklın başka yerde.
Bir bakmışsın eve gelmişsin.
Ama nasıl gelmişsin?
Arabamız seni sürmüş.
Sen mi arabayı?
Orası hiç belli değil.
Bu durum hayatımızın hemen hemen her anında mevcut maalesef.
Ve sonuç olarak da düşünmeden hareket ediyoruz.
Düşünmeden karar alıyoruz.
Düşünmeden konuşuyoruz.
Hatta bazen kırıp döküyoruz.
En ufak örneğiyle hepimiz en az bir kere hayatımızda şu cümleleri duymuşuzdur.
Ağzından çıkanı kulağın duysun.
Ya da sen ne dediğinin farkında mısın?
Belli ki değilim ve karşımdakini söylüyor.
Farkındalık kavramı da burada devreye giriyor aslında.
Diyor ki sen bir dur bakalım.
