Diamentowa Sutra

Diamentowa Sutra, znana także jako "Doskonałość Mądrości Tnąca jak Diament, Sutra Diamentowego Ostrza", to jedno z najpopularniejszych i najbardziej wpływowych dzieł będących fundamentem buddyzmu mahajany, który praktykowany jest w różnych formach m.in. w Chinach, Japonii, Korei oraz w Tybecie. Tekst ten jest szczególnie ważny dla wszystkich praktyków buddyzmu zen, gdyż przybliża pogląd i rozważania o pustce oraz gorąco zachęca do podjęcia altruistycznej drogi przynoszenia pożytku innym istotom. Polski przekład został zrealizowany przez profesora Marka Mejora w ramach serii Bibliotheca Buddhica Polonica. Tłumaczenia dokonano z siedemnastowiecznego, iluminowanego złotym atramentem manuskryptu podarowanego Książnicy Pomorskiej przez XIV Dalajlamę Tenzina Gjaco podczas inauguracji The Buddhist Book Project Poland. Wersja zawiera krótkie wprowadzenie Dalajlamy przygotowane specjalnie dla polskich praktyków buddyzmu. Przekład czyta Ksawery Jasieński.

Transcript

DIAMENTOWA SUTRA Diamentowa Sutra Przedmowa Sutra Diamentowa należy do zbioru tekstów buddyjskich znanych pod nazwą Sutr o Doskonałości Mądrości.

Z powodu swych dość niewielkich rozmiarów i zwięzłości jest ona popularna w tych krajach,

W których przeważa buddyjska tradycja wielkiego wozu.

W Chinach,

Japonii,

Korei i oczywiście w Tybecie,

Gdzie wielu ludzi recytuje ją z pamięci jako część swojej codziennej praktyki i rozmyśleń.

Ten wspaniały tekst przedstawia pogląd o pustce i gorąco zachęca do podjęcia praktyki drogi bodhisattwy.

Są to główne tematy literatury doskonałości mądrości.

Co więcej,

Wielu wiernych,

Recytując tę sutrę,

Pokłada silną wiarę w jej skuteczność i obronne właściwości.

Jest mi zatem niezwykle miło dowiedzieć się,

Że polski przekład Sutry Diamentowej został właśnie ukończony i zostanie opublikowany jako pierwszy tom serii Biblioteka Buddhica Polonica,

Co zbiega się z czwartą rocznicą powołania projektu Buddhist Book Project Poland.

Przekazuję moje gratulacje tłumaczom i wszystkim tym,

Którzy biorą udział w tym dziele.

Modlę się o pomyślność przedsięwzięcia mającego na celu przygotowanie polskich przekładów innych,

Cennych i ważnych tekstów buddyjskich.

Jego świątobliwość Dalai Lama,

19 marca 2004 roku.

Po sanskrycku.

Po tybetańsku.

Te słowa usłyszałem razu pewnego.

Błogosławiony przebywał w mieście Shravasti w parku księcia zwycięskiego w ogrodzie kupca Anathabindiki wraz z wielkim zgromadzeniem mnichów w liczbie 1250 i z wielkim zastępem bodhisattwów mahasattwów.

I oto błogosławiony o porannej porze przywdział spodnią i wierzchnią szatę zakonną i wziąwszy miskę jałmużną poszedł do wielkiego miasta Shravasti po jałmużnę.

I błogosławiony obszedłszy wielkie miasto Shravasti za jałmużną,

Wziął jadło i spożył to,

Co miał do jedzenia.

Po zjedzeniu,

Usunąwszy resztki żebraczego jadła,

Odłożył szaty mniejsze,

Przepłukał usta i zasiadł ze skrzyżowanymi nogami na przygotowanym miejscu,

Wyprostował ciało i pozostawał tak z nastawioną wagą.

I oto wielu mnichów udało się w miejsce,

Gdzie przebywał błogosławiony i gdy tam przyszli,

Złożyli pokłon u stóp błogosławionego i trzykrotnie okrążyli go uroczyście i zasiedli po jednej stronie.

I wtedy trzcigodny subhuti przyłączył się do tego zgromadzenia i zasiadł razem.

I oto trzcigodny subhuti powstał z siedzenia,

Wierzchnią szatę na jednoramie zarzucił,

Na prawe kolano przyklęknął i skłaniając się ze złożonymi dłońmi w kierunku błogosławionego wyrzekł te słowa.

Wspaniale o Panie,

Wspaniale Sugato,

Że błogosławiony Tathagata,

Święty,

Doskonale oświecony Budda wspomaga bodhisattwów,

Mahasattwów tak wielkimi korzyściami duchowymi przez tak znakomite podarunki,

Korzyści duchowe.

I że Tathagata tak bardzo wyróżnia bodhisattwów najwyższym wyróżnieniem.

O Panie,

W jaki sposób ten,

Kto wyruszył w drogę wozem bodhisattwów,

Ma na nim pozostawać?

W jaki sposób ma urzeczywistniać?

W jaki sposób ma pojmować myślą?

Po tych słowach błogosławiony rzekł do Trzcigodnego Subhuti jego.

Świetnie Subhuti,

Doskonale Subhuti,

Tak właśnie jest,

Tak właśnie jest.

Tathagata daje bodhisattwom,

Mahasattwom korzyści duchowe,

Wspomagając ich wspaniałymi podarunkami,

Korzyściami duchowymi.

Dlatego Subhuti,

Słuchaj uważnie i należycie skup swój umysł.

Powiem Ci,

W jaki sposób ten,

Kto wyruszył w drogę wozem bodhisattwów,

Ma na nim pozostawać?

W jaki sposób ma urzeczywistniać?

W jaki sposób ma pojmować myślą?

Tak,

Panie,

Tak jest,

Odpowiedział Trzcigodny Subhuti błogosławionemu.

I błogosławiony rzekł do Subhuti jego te słowa.

Tu Subhuti,

Ten,

Kto wstąpił na wóz bodhisattwów,

W ten sposób niechaj wzbudza myśl.

Ile jest istot,

Objętych zbiorowo nazwą istot,

Czy to powstałych z jaja,

Czy to powstałych z łona,

Czy to powstałych z ciepła i wilgoci,

Czy to powstałych w nadnaturalny sposób,

Czy to mających postać,

Czy to niemających postaci,

Czy to obdarzonych świadomością,

Czy to nieobdarzonych świadomością,

Czy też ani obdarzonych,

Ani nieobdarzonych świadomością.

Ile jest światów istot rozpoznawalnych jako światy istot,

Te wszystkie istoty ja doprowadzę całkowicie do nirwany,

W sferę nirwany pozbawionej jakichkolwiek pozostałości zespołów,

Elementów istnienia.

Doprowadziwszy w ten sposób całkowicie niezmiernie liczne istoty do nirwany,

Żadna istota nie jest doprowadzona całkowicie do nirwany.

Tak niechaj wzbudza myśl.

A to dlaczego?

Subhuti,

Jeśliby bodhisattwa nadawał komukolwiek miano istoty,

To nie mógłby się zwać bodhisattwą.

A to dlaczego?

Subhuti,

Ponieważ ten,

Kto nadaje komukolwiek miano istoty ożywionej,

Albo życia,

Albo osoby,

Nie zasługuje na miano bodhisattwy.

Ponadto,

Subhuti,

Bodhisattwa powinien dawać dar tak,

Jakby nie był osadzony w substancji.

Powinien on dawać dar nieosadzony w niczym.

Powinien dawać dar nieosadzony w formie materialnej.

Podobnie powinien dawać dar nieosadzony ani w dźwięku,

Ani w zapachu,

Ani w smaku,

Ani w dotyku,

Ani w elementach istnienia.

Subhuti,

Bodhisattwa powinien dawać dar w taki sposób,

Jakby nie był pod żadnym względem osadzony,

Nawet w pojęciu oznaki.

A to dlaczego?

Subhuti,

Ponieważ nie jest łatwo pojąć rozmiar nagromadzenia zasług bodhisattwy,

Który daje dar w niczym nieosadzonym.

Subhuti,

Jak myślisz,

Czy łatwo jest pojąć rozmiar przestrzeni na wschodzie?

Subhuti odrzekł – nie,

O Panie,

Nie jest łatwo.

I błogosławiony rzekł te słowa.

Subhuti,

Czy tak samo łatwo jest pojąć rozmiar przestrzeni na południu,

Na zachodzie,

Na północy,

W zenicie,

W nadirze,

W pośredniej przestrzeni i ogółem w dziesięciu kierunkach?

Subhuti odrzekł – nie,

O Panie,

Nie jest łatwo.

I błogosławiony rzekł te słowa.

Subhuti,

Tak samo nie jest łatwo pojąć rozmiar nagromadzenia zasług bodhisattwy,

Który daje dar w niczym nieosadzonym.

Subhuti,

Jak myślisz,

Czy jest tak,

Że tathagatę można postrzegać jako tathagatę dzięki doskonałości oznak?

Subhuti odrzekł – nie,

O Panie,

Nie jest tak,

Że tathagatę można postrzegać jako tathagatę dzięki doskonałości oznak.

A to dlaczego?

Owa doskonałość oznak,

O której mówił tathagata,

Jest nią ze względu na to,

Że nie jest doskonałością oznak.

I błogosławiony w te słowa ozwał się do trzcigodnego Subhuti'ego.

Subhuti,

Jak wielka jest doskonałość oznak,

Tak wielki jest fałsz względem doskonałości oznak.

Jak wielka jest doskonałość nieoznak,

Tak wielki jest niefałsz co do doskonałości oznak.

I dlatego tathagaty nie należy postrzegać odnośnie oznak i nieoznak.

Na te słowa trzcigodny Subhuti rzekł do błogosławionego – o Panie,

Czy w przyszłości,

W ostatnim pięćsetleciu,

Gdy najwyższe prawo ulegnie zanikowi,

Będą istnieć jakiekolwiek istoty będące w stanie wywołać prawdziwe wyobrażenie o tego rodzaju głoszonych słowach pouczeń religijnych?

I błogosławiony rzekł te słowa – Subhuti,

To co mówisz,

Czy w przyszłości,

W ostatnim pięćsetleciu,

Gdy najwyższe prawo ulegnie zanikowi,

Będą istnieć jakiekolwiek istoty będące w stanie wywołać prawdziwe wyobrażenie o tego rodzaju głoszonych słowach pouczeń religijnych?

Nie mów tak,

Albowiem Subhuti,

W przyszłości,

W ostatnim pięćsetleciu,

Gdy najwyższe prawo ulegnie zanikowi,

Będą istnieć bodhisattwowie,

Mahasattwowie,

Obdarzeni moralnością,

Obdarzeni cnotami,

Obdarzeni mądrością.

I ci właśnie bodhisattwowie,

Mahasattwowie,

Subhuti,

Chociaż nie oddają czci jednemu tylko Buddzie,

Chociaż nie wytwarzają korzenia dobra względem jednego tylko Buddy,

Subhuti,

Owi bodhisattwowie,

Mahasattwowie,

Będą tymi,

Którzy oddają cześć wielu setkom tysięcy Buddów i tymi,

Którzy wytwarzają korzeń dobra wobec wielu setek tysięcy Buddów.

Subhuti,

Ci,

Którzy osiągną jedną tylko myśl wiary co do tego rodzaju wypowiedzianych słów pouczenia religijnego,

Oni są znani przez Tathagatę,

Subhuti,

Oni są dostrzegani przez Tathagatę.

Subhuti,

Wszystkie te istoty wytwarzają i gromadzą przeogromny zbiór zasług.

A to dlaczego?

Ponieważ,

Subhuti,

Owi bodhisattwowie,

Mahasattwowie nie wprowadzają pojęcia ja,

Ani nie wprowadzają pojęcia istoty,

Ani nie wprowadzają pojęcia życia,

Ani nie wprowadzają pojęcia osoby.

I owi właśnie,

Subhuti,

Bodhisattwowie,

Mahasattwowie nie wprowadzają także pojęcia dharma,

Ani też pojęcia nietharma.

Oni nie wprowadzają także pojęcia i niepojęcia.

A to dlaczego?

Ponieważ,

Subhuti,

Jeśliby owi bodhisattwowie,

Mahasattwowie wprowadzali pojęcie dharmy,

Ono właśnie stałoby się dla nich chwytaniem się ja,

Chwytaniem się istoty,

Chwytaniem się życia,

Chwytaniem się osoby.

Ponieważ,

Jeśliby wprowadzili pojęcie nie ja,

Dharmy,

Ono właśnie stałoby się dla nich chwytaniem się ja,

Chwytaniem się istoty,

Chwytaniem się życia,

Chwytaniem się osoby.

A to dlaczego?

Subhuti,

Bodhisattwa nie powinien pojmować błędnie dharmy,

Ponieważ nie ujmuje nietharmy.

Dlatego Tathagata powiedział z tą intencją,

Znający to pouczenie religijne jako tratwę,

Powinni unikać nawet elementów istnienia,

O ileż bardziej zaś jako nie elementów istnienia.

I znowu błogosławiony rzekł te słowa do czcigodnego Subhuti'ego.

Subhuti,

Jak myślisz,

Czy najwyższym doskonałym oświeceniem,

Doskonale oświeconego jest jakikolwiek element istnienia?

Czy jest taki element istnienia,

O którym nauczał Tathagata?

Po tych słowach czcigodny Subhuti powiedział do błogosławionego.

O Panie,

Poznałem zaiste znaczenie słów błogosławionego.

Ta dharma doskonale oświeconego,

Najwyższym całkowitym oświeceniem,

To nie jest ta dharma,

Która była głoszona przez Tathagatę.

A to skutkiem czego?

Ta dharma,

Która została przez Tathagatę doskonale przebudzona lub głoszona nie jest do uchwycenia,

Nie jest do wypowiedzenia.

Ponieważ nie jest to ani dharma,

Ani też nie jest to nie dharma.

A to skutkiem czego?

Ponieważ szlachetne osoby są dobrze określone przez to,

Co nieuwarunkowane.

Błogosławiony rzekł te słowa.

Subhuti,

Jak myślisz,

Gdyby jakikolwiek syn rodu dawał,

Albo jakakolwiek córka rodu dawała dar,

Napełniwszy siedmioma rodzajami klejnotów ten system świata,

Liczący trzy tysiące wielkich tysięcy,

Czy ów syn rodu lub owa córka rodu na tej podstawie wytworzy wielkie nagromadzenie zasług?

Subhuti odrzekł.

O Panie wielkie Sugato ów syn rodu albo owa córka rodu z tego powodu wytworzy nagromadzenie zasług.

A to skutkiem czego?

Ponieważ to właśnie nagromadzenie zasług nie jest nagromadzeniem.

Dlatego Tathagata powiedział nagromadzenie zasług,

Nagromadzenie zasług.

Błogosławiony rzekł.

Subhuti ów syn rodu albo owa córka rodu,

Który dawałby dar,

Napełniwszy siedmioma rodzajami klejnotów ten system świata,

Liczący trzy tysiące wielkich tysięcy.

Jeśli weźmie z tego pouczenia religijnego choćby nawet jedną zwrotkę o czterech wersach i innym ją objaśni i należycie będzie zachowywać jej treść,

To na tej podstawie wytworzy obfite nagromadzenie zasług,

Niepoliczalne i niezmierne.

A to dlaczego?

Subhuti,

Najwyższe,

Doskonałe,

Całkowite oświecenie Tathagatów świętych,

Doskonale oświeconych z tego powstaje,

A także z tego powstają błogosławieni.

A to dlaczego?

Subhuti,

Cechy Buddhy,

Ponieważ te cechy Buddhy zostały przez Tathagaty wypowiedziane jako niecechy,

Dlatego nazywają się cechy Buddhy.

Subhuti,

Jak sądzisz,

Czy ten,

Kto wstąpił w strumień religii,

Myśli tak – ja osiągnąłem owoc wstąpienia w strumień?

Subhuti odrzekł – panie,

To nie jest tak.

A to z jakiego powodu?

Ponieważ,

O panie,

On w nic nie wstąpił,

Dlatego nazywa się ten,

Który wstąpił w strumień.

On nie wstąpił ani w formę materialną,

Ani w dźwięk,

Ani w smak,

Ani w zapach,

Ani w dotyk,

Ani w elementy istnienia,

Dlatego nazywa się ten,

Który wstąpił w strumień.

A to z jakiego powodu?

Panie,

Jeśli by ten,

Kto wstąpił w strumień,

Myślał tak – ja osiągnąłem owoc wstąpienia w strumień,

To stałoby się to jego,

Dla niego chwytaniem się ja,

Chwytaniem się istoty,

Chwytaniem się życia,

Chwytaniem się osoby.

Błogosławiony rzekł – Subhuti,

Jak myślisz,

Czy ten,

Który powraca tylko jeden raz,

Myśli tak o to – ja osiągnąłem owoc powrotu tylko jeden raz?

Subhuti odrzekł – Panie,

To nie jest tak.

A to dlaczego?

Ponieważ nie istnieje żaden element istnienia dla tego,

Który powraca tylko jeden raz,

Dlatego nazywa się ten,

Który powraca tylko jeden raz.

Panie,

Jeśli by ten,

Który powraca tylko jeden raz,

Myślał tak o to – ja osiągnąłem owoc powrotu jeden tylko raz,

To stałoby się to jego,

Dla niego chwytaniem się ja,

Chwytaniem się istoty,

Chwytaniem się życia,

Chwytaniem się osoby.

Błogosławiony rzekł – Subhuti,

Jak myślisz,

Czy ten,

Który ponownie nie powraca,

Myśli tak o to – ja osiągnąłem owoc niepowracania ponownie?

Subhuti odrzekł – Panie,

To nie jest tak.

A to z jakiego powodu?

Ponieważ nie istnieje żaden element istnienia dla tego,

Który ponownie nie powraca,

Dlatego nazywa się ten,

Który ponownie nie powraca.

Błogosławiony rzekł – Subhuti,

Jak myślisz,

Czy Arhat święty myśli tak o to – ja osiągnąłem owoc stanu Arhata?

Subhuti odrzekł – Panie,

Jeśli by Arhat święty myślał tak o to – ja osiągnąłem owoc stanu Arhata,

To stałoby się to jego,

Dla niego chwytaniem się ja,

Chwytaniem się istoty,

Chwytaniem się życia,

Chwytaniem się osoby.

Subhuti odrzekł – Panie,

Ja dzięki doskonałemu oświeceniu Tat Chagaty świętego,

Jestem wskazany jako najwyższy pośród tych,

Którzy pozostają bez skazy.

Subhuti odrzekł – Panie,

Chociaż ja jestem Arhatem świętym,

Uwolnionym od namiętności,

To,

O Panie,

Nie myślę tak o to – ja jestem Arhatem świętym.

O Panie,

Gdybym myślał tak o to – ja osiągnąłem stan Arhata,

Tat Chagata nie przepowiedziałby w odniesieniu do mnie tych słów – syn rodu Subhuti jest najlepszy pośród tych,

Którzy pozostają bez skazy,

W niczym nie pozostaje bez skazy.

Błogosławiony rzekł – Subhuti,

Jak myślisz,

Czy istnieje taki element istnienia,

Który mógłby otrzymać Tat Chagata od Tat Chagaty świętego,

Doskonale oświeconego dipamkary?

Subhuti odrzekł – Panie,

To nie jest tak,

Nie istnieje żaden taki element istnienia,

Który mógłby otrzymać Tat Chagata od Tat Chagaty świętego,

Doskonale oświeconego dipamkary.

Błogosławiony rzekł – Subhuti,

Gdyby jakiś bodhisattwa wypowiedział te oto słowa – ja urzeczywistniłem pola buddy cudownej harmonii – powiedziałby nieprawdę.

A to dlaczego?

Subhuti – pola buddy cudownej harmonii,

Pola buddy cudownej harmonii,

Ponieważ Tat Chagata powiedział,

Że są one polami nieharmonii.

Dlatego nazywają się polami buddy cudownej harmonii.

Dlatego Subhuti – bodhisattwa,

Mahasattwa – w ten sposób niechaj wzbudza myśl na niczym nieopartą.

Niechaj wzbudza myśl nieopartą ani na formie materialnej,

Ani na dźwięku,

Ani na zapachu,

Ani na smaku,

Ani na dotyku.

Niechaj wzbudza myśl nieopartą na elementach istnienia.

Subhuti – gdyby było tak,

Że jakiś człowiek miałby tego rodzaju wielkie ciało jak król gór,

Góra Meru,

To jak myślisz,

Subhuti,

Czy to ciało byłoby wielkie?

Subhuti odrzekł – tak,

Panie,

To ciało byłoby wielkie.

Tak,

Sugato,

To ciało byłoby wielkie.

A to dlaczego?

Albowiem Tat Chagata powiedział – jako że nie jest to realność,

Przeto ciało to jest wielkie,

Ponieważ nie jest to realność,

Dlatego jest ciałem.

Błogosławiony rzekł – Subhuti,

Jak myślisz,

Gdyby było tyleż rzek o nazwie Ganges,

Ile jest piasku w rzece Ganges,

To czy dużo byłoby w nich piasku?

Subhuti odrzekł – panie,

Gdyby było tak wiele rzek o nazwie Ganges,

To ileż więcej byłoby w nich piasku?

Błogosławiony rzekł – Subhuti,

Nastaw swój umysł i weź pod rozwagę.

Gdyby jakiś mężczyzna lub jakaś kobieta,

Napełniwszy siedmioma rodzajami klejnotów tyle systemów świata,

Ile piasku jest w rzece Ganges,

Ofiarowali je w darze Tat Chagatom,

Świętym,

Doskonale oświeconym Buddom,

To jak myślisz,

Subhuti,

Czy ów mężczyzna lub owa kobieta wytworzyliby wielkie zasługi?

Subhuti odrzekł – tak,

Panie,

Wielkie,

Tak,

Sugato,

Wielkie,

Ów mężczyzna lub owa kobieta z tego powodu wytworzyliby wielkie zasługi.

Błogosławiony rzekł – Subhuti,

Gdyby ktoś,

Napełniwszy siedmioma rodzajami klejnotów tyle systemów świata,

Ofiarował je w darze Tat Chagatom,

Świętym,

Doskonale oświeconym Buddom i wziąwszy z tego pouczenia religijnego jedną tylko zwrotkę o czterech wersach,

Głosiłby ją innym,

Objaśniałby ją innym,

To z tego powodu wytworzyłby on wielkie zasługi,

Niepoliczalne,

Niezmierzone.

Co więcej,

Subhuti,

Gdyby gdziekolwiek,

Wziąwszy z tego pouczenia religijnego zaledwie jedną zwrotkę o czterech wersach,

Głosiłby lub objaśniał ją innym,

To owe miejsce na ziemi stałoby się świątynią dla świata wraz z bogami,

Ludźmi i półbogami.

A cóż dopiero powiedzieć,

Gdy ktoś ją,

Tę zwrotkę,

Weźmie,

Zapisze,

Zachowa,

Wyrecytuje,

Weźmie pod rozwagę,

Należycie zrozumie,

Zostanie obdarzony nadzwyczajną wspaniałością,

Zaś w tym miejscu ziemi przebywać będzie nauczyciel lub ktoś taki jak mistrz.

Gdy to powiedział,

Trzcigodny Subhuti wyrzekł do błogosławionego te słowa.

Panie,

Jak się zwie to pouczenie religijne,

W jaki sposób należy je pojmować?

Na te słowa błogosławiony rzekł do trzcigodnego Subhuti'ego.

Subhuti,

To pouczenie religijne nazywa się doskonałość mądrości i w ten sposób niechaj będzie pojmowane.

A to dlaczego?

Subhuti Tathagata wygłosił tę doskonałość mądrości ze względu na niedoskonałość,

Dlatego zwie się doskonałość mądrości.

Subhuti,

Jak myślisz,

Czy Tathagata głosił istnienie jakiegoś elementu istnienia?

Subhuti odrzekł.

Nie,

Panie,

Nie istnieje żaden element istnienia,

Którego istnienie głosiłby Tathagata.

Błogosławiony rzekł.

Subhuti,

Jak myślisz,

Jeśli chodzi o drobiny ziemi,

Czy jest dużo drobin ziemi w systemie świata liczącym trzy tysiące wielkich tysięcy?

Subhuti odrzekł.

Panie,

Dużo jest tych drobin ziemi.

Wiele,

Sugato.

A to dlaczego?

Albowiem,

Panie,

Te drobiny ziemi zostały przez Tathagatę ogłoszone jako niedrobiny,

Dlatego nazywają się drobiny ziemi.

Owe systemy świata Tathagata ogłosił jako niesystemy,

Dlatego zwoły się systemy świata.

Błogosławiony rzekł.

Subhuti,

Jak myślisz,

Czy Tathagata,

Święty,

Doskonale oświecony Budda,

Jest postrzegany jako obdarzony trzydziestoma dwiema oznakami wielkiego człowieka?

Subhuti odrzekł.

Nie,

Panie,

Nie jest tak.

A to dlaczego?

A to dlaczego?

Ponieważ te trzydzieści dwie oznaki wielkiego człowieka,

O których nauczał Tathagata,

Zostały przez Tathagatę ogłoszone jako nieoznaki.

Dlatego nazywają się trzydzieści dwie oznaki wielkiego człowieka.

Błogosławiony rzekł.

Subhuti,

Gdyby jakiś mężczyzna lub jakaś kobieta całkowicie wyzbyci ciała,

Tak jak dużo jest piasku w rzece Ganges,

Wziąwszy z tego pouczenia religijnego zaledwie jedną zwrotkę o czterech wersach,

Innym by ją objaśniali.

To z tego powodu wytworzyliby wielkie zasługi,

Niepoliczalne,

Niezmierzone.

Na to trzcigodny Subhuti,

Poruszony mocą nauki,

Uronił łzy.

Potem otarł łzy i te słowa rzekł do błogosławionego.

To pouczenie religijne,

Które wygłosił Tathagata,

Jakże jest wspaniałe,

O panie.

Jakże jest wspaniałe,

Sugato.

O panie,

Zrodziło się we mnie poznanie,

Nigdy przedtem nie słyszałem takiego pouczenia.

A to dlaczego?

Panie,

Te istoty,

Które wytworzą właściwe pojęcie odnośnie tej wygłoszonej sutry,

Będą obdarzone wspaniałością.

A to z jakiego powodu?

Albowiem,

Panie,

To co stanowi właściwe pojęcie,

To jest właśnie niepojęcie.

Dlatego Tathagata nauczał,

Że się nazywa właściwe pojęcie.

O panie,

Nie jest dla mnie rzeczą zdumiewającą to,

Że ja nad tym wygłoszonym pouczeniem religijnym rozmyślam z ufnością i odnoszę się doń z szacunkiem.

Panie,

Te istoty,

Które w przyszłości,

W ostatnim czasie,

W ostatnich pięciuset latach,

To pouczenie religijne wezmą,

Zapiszą,

Zachowają,

Objaśnią,

Wyrecytują,

W pełni zrozumieją.

One to zostaną obdarzone najwyższą wspaniałością.

Co więcej,

O panie,

Owe istoty nie zwrócą się ku pojęciu ja,

Ku pojęciu istoty,

Ku pojęciu życia,

Nie zwrócą się ku pojęciu osoby.

A to dlaczego?

Albowiem,

O panie,

To pojęcie odnośnie ja,

To pojęcie odnośnie istoty,

To pojęcie odnośnie życia,

To pojęcie odnośnie osoby jest wolne od wszelkiego pojęcia.

A to dlaczego?

Albowiem,

Błogosławieni buddowie wolni są od wszelkiego pojęcia.

Gdy to powiedział,

Błogosławiony te słowa rzekł do czcigodnego subhutiego.

Zaiste,

Subhuti,

Tak właśnie jest,

Tak właśnie jest.

Te istoty,

Które tej wygłoszonej sutry nie przelękną się,

Nie ulękną się jej i nie przestraszą,

Zostaną obdarzone najwyższą wspaniałością.

A to dlaczego?

Subhuti,

Ta najwyższa doskonałość mądrości została ogłoszona przez Tathagatę.

Albowiem,

Ta najwyższa doskonałość mądrości ogłoszona przez Tathagatę była także nauczana przez niepoliczalnych,

Niezmierzonych,

Błogosławionych buddów.

Dlatego zwie się najwyższa doskonałość mądrości.

Co więcej,

Subhuti,

Owa doskonałość wytrwałości,

Cierpliwości Tathagaty,

To jest niedoskonałość.

A to dlaczego?

Albowiem,

Subhuti,

Gdy król Kalingi obcinał po kolei członki mego ciała,

Wtedy nie powstało we mnie pojęcie odnośnie ja,

Pojęcie odnośnie istoty,

Pojęcie odnośnie życia,

Pojęcie odnośnie osoby.

Ani też nie powstało we mnie ani żadne pojęcie,

Ani niepojęcie.

A to dlaczego?

Albowiem,

Subhuti,

Gdyby podówczas powstało we mnie pojęcie odnośnie ja,

To wtedy powstałoby pojęcie złego zamiaru.

I podobnie,

Gdyby podówczas powstało we mnie pojęcie odnośnie istoty,

Pojęcie odnośnie życia,

Pojęcie odnośnie osoby,

To wtedy również powstałoby pojęcie złego zamiaru.

A to dlaczego?

Subhuti,

Znam pięćset moich żywotów w przeszłości.

Gdy byłem mędrcem,

Ascetą,

Krzantiwadinem,

Nie powstało we mnie pojęcie odnośnie ja,

Pojęcie odnośnie istoty,

Pojęcie odnośnie życia,

Pojęcie odnośnie osoby.

Dlatego,

Subhuti,

Niechaj bodhisattva,

Mahasattva,

Porzucając całkowicie wszelkie pojęcia,

Wzbudza myśl o najwyższym,

Doskonałym oświeceniu.

Niechaj wzbudza myśl niemającą oparcia w formie materialnej.

Niechaj wzbudza myśl niemającą oparcia w dźwięku,

W zapachu,

W smaku,

W dotyku.

Niechaj wzbudza myśl niemającą oparcia także w elementach istnienia.

Niechaj wzbudza myśl niemającą oparcia także w nieelementach istnienia.

Niechaj wzbudza myśl niemającą oparcia w niczym.

A to dlaczego?

Ponieważ jakiekolwiek oparcie,

To nie jest oparcie.

Dlatego Tadhagata wypowiedział te słowa,

Bodhisattva,

Niechaj daje dar w niczym,

Nie znajdując oparcia.

Ponadto,

Subhuti,

Bodhisattva powinien się wyzbyć daru dla dobra wszystkich istot.

A to dlaczego?

To pojęcie odnośnie istoty,

To jest niepojęcie.

Owe istoty,

Które przez Tadhagatę ogłoszone zostały jako wszystkie istoty,

To są nieistoty.

A to dlaczego?

Subhuti,

Tadhagata zgodnie z rzeczywistością głosi,

Prawdziwie głosi,

Zgodnie z prawdą głosi.

Albowiem Tadhagata nie głosi fałszywie.

Co więcej,

Subhuti,

Jakkolwiek jest ta nauka,

Którą Tadhagata doskonale oświecił lub objaśnił,

Tutaj nie jest ona ani prawdziwa,

Ani fałszywa.

To jest tak,

Subhuti,

Jak na przykład,

Gdy jakiś człowiek obdarzony wzrokiem wejdzie w ciemność i nic nie widzi.

Podobnie winien być postrzegany bodhisattva,

Wyrzekający się daru,

Gdy sam jest pogrążony w elementach istnienia.

Co więcej,

Subhuti,

To jest tak,

Jak wtedy,

Kiedy na przykład człowiek obdarzony wzrokiem,

Gdy noc odejdzie i nastanie dzień,

Widzi rozmaite barwo,

Kształty.

Podobnie winien być postrzegany bodhisattva,

Wyrzekający się daru,

Gdy nie jest pogrążony w elementach istnienia.

Co więcej,

Subhuti,

Owych synów rodów lub owe córki rodów,

Którzy wezmą to pouczenie religijne,

Zapiszą,

Zachowają,

Objaśnią,

Wyrecytują,

W pełni zrozumieją i będą je szeroko objaśniać innym,

Ta thaga ta zna,

Ta thaga ta ich dostrzega.

Wszystkie te istoty wytworzą niezmierzone nagromadzenie zasług.

Ponadto,

Subhuti,

Jeśli jakiś mężczyzna lub jakaś kobieta w porze porannej wyrzeknie się cielesności,

Tak licznej jak piasek w rzece Ganges,

I ten,

Kto wyrzeknie się cielesności na wiele setek,

Tysięcy,

Milionów,

Miliardów eonów ze względu na tego rodzaju pouczenie religijne,

I ten,

Kto uspyszawszy to pouczenie religijne,

Nie odrzuci go i z tego powodu wytworzy wielkie zasługi,

Niepoliczalne i niezmierzone,

To cóż dopiero powiedzieć,

Gdy ktoś je zapisze,

Weźmie,

Podejmie,

Zachowa,

Wyrecytuje,

Rozgłosi i innym szeroko objaśni.

Co więcej,

Subhuti,

To pouczenie religijne nie jest nieogarnione myślą i niezrównane.

Należy wiedzieć,

Że jego odpłata jest nieogarniona myślą.

To pouczenie religijne Tat Chagata ogłosił dla dobra istot,

Które udały się w drogę najlepszym wozem,

Dla dobra istot,

Które wsiadły na najwspanialszy wóz.

Ci,

Którzy to pouczenie wezmą,

Podejmą,

Podtrzymają,

Recytują i będą je szeroko i należycie objaśniać innym,

Tych Tat Chagata zna,

Tych Tat Chagata dostrzega.

Wszystkie te istoty zostaną obdarzone niezmierzonym nagromadzeniem zasług,

Obdarzone nieogarnionym myślą nagromadzeniem zasług,

Niezrównanym,

Niewymiernym,

Niezmierzonym.

Wszystkie te istoty będą nosić na ramieniu moje oświecenie.

A to dlaczego?

Sub huti.

Ci,

Którzy pragną niższego ideału religijnego,

Nie powinni słuchać tego pouczenia religijnego,

Ani też ci,

Którzy głoszą błędny pogląd odnośnie ja,

Ani ci,

Którzy głoszą błędny pogląd odnośnie istoty,

Ani ci,

Którzy głoszą błędny pogląd odnośnie życia,

A także ci,

Którzy głoszą błędny pogląd odnośnie osoby,

Nie powinni ani słuchać,

Ani pojmować,

Ani podtrzymywać,

Ani recytować,

Ani brać pod rozwagę,

Ponieważ taka rzecz się nie zdarza.

Co więcej,

Sub huti,

To miejsce na ziemi,

W którym ta sutra będzie głoszona,

To miejsce wraz z bogami,

Ludźmi,

Półbogami świata stanie się godnym najwyższej czci,

To miejsce na ziemi stanie się godne szacunku,

Stanie się godne uroczystego okrążania,

To miejsce na ziemi stanie się jak świątynia.

Co więcej,

Sub huti,

Jeśli jacyś synowie rodów albo córki rodów tego rodzaju takie słowa sutry pojmą,

Podchwycą,

Zachowają,

Wyrecytują,

Wezmą całkowicie pod rozwagę,

Będą poddani udręca,

Będą bardzo cierpieli.

A to dlaczego?

Jeśli istoty,

Które w poprzednim żywocie popełniły niedobre uczynki,

Powodujące ponowne narodziny w złych przeznaczeniach,

W tym obecnym czasie poddane są udręce,

Oczyszczą się one z popełnionych w poprzednim żywocie niedobrych uczynków,

Powodujących narodziny w złych przeznaczeniach,

A nawet osiągną oświecenie Buddhy.

A to dlaczego?

Sub huti,

Ja wiem w nadprzyrodzony sposób,

Że w przeszłości,

W niepoliczalnych,

Zupełnie niepoliczalnych eonach,

Na długo przed Tathagatą,

Świętym,

Doskonale oświeconym Buddą Dipamkarą,

Powodowałem zadowolenie osiemdziesięciu czterech setek tysięcy milionów miliardów Buddów.

A przez to,

Że nie sprawiałem im braku zadowolenia,

Nie sprawiałem przykrości.

Sub huti,

Ponieważ ja powodowałem zadowolenie tych błogosławionych Buddów,

Nie sprawiałem przykrości,

To jeśli w ostatnim okresie,

W ostatnich pięciuset latach ktoś tę sutrę pojmie,

Podchwyci,

Podtrzyma,

Wyrecytuje,

Weźmie całkowicie pod rozwagę,

Sub huti,

To uprzednie nagromadzenie zasług,

W odniesieniu do tego nagromadzenia zasług,

Nie może się równać nawet jego setnej części,

Ani tysięcznej części,

Ani stutysięcznej części,

Ani policzalnej,

Ani wymiernej,

Ani możliwej do zliczenia.

To nie wytrzymuje porównania,

Ani nie ma niczego co mu dorówna,

Ani żadnej możliwości porównania.

Sub huti,

Gdybym ogłosił,

Że w owym czasie nagromadzenie zasług owych synów rodów,

Albo córek rodów będzie tak wielkie i że nagromadzenie zasług owych synów rodów,

Albo córek rodów zostanie mocno pochwycone przez nich,

To istoty popadłyby w oszołomienie,

Doznałyby pomieszania myśli.

Co więcej,

Sub huti,

Trzeba wiedzieć,

Że to pouczenie religijne jest nieogarnione myślą,

Jego odpłata też jest nie do ogarnięcia myślą.

I znowu trzcigodny sub huti rzekł do błogosławionego.

O Panie,

W jaki sposób ci,

Którzy wybrali się w drogę wozem bodhisattwów,

Powinni pozostawać na nim?

W jaki sposób mają urzeczywistniać?

W jaki sposób ujmować myślą?

Po tych słowach błogosławiony rzekł do trzcigodnego sub huti'ego.

Tu,

Sub huti,

Ten,

Kto wstąpił na wóz bodhisattwów,

Niechaj wzbudza taką oto myśl.

Ja całkowicie wyzwolę z cierpienia,

Doprowadzę do nirwany wszystkie istoty,

Doprowadzę do sfery nirwany wolnej od wszelkich pozostałości.

W ten sposób,

Chociaż niezbieżone istoty zostaną doprowadzone do nirwany,

To żadna istota nie zostanie doprowadzona do nirwany.

A to dlaczego?

Albowiem,

Sub huti,

Gdyby bodhisattwa zwrócił się ku pojęciu istoty,

Nie mógłby się nazywać bodhisattwą.

I tak dalej,

Aż do słów,

Gdyby się zwrócił ku pojęciu osoby,

To nie mógłby się nazywać bodhisattwą.

A to dlaczego?

Sub huti,

Ponieważ nie istnieje żaden element istnienia,

Który zwałby się ten,

Który wyruszył w drogę wozem bodhisattwów.

Sub huti,

Jak myślisz,

Czy istnieje jakiś element istnienia,

Dzięki któremu Tadhagata uzyskałby od Tadhagaty Dipamkary doskonałe oświecenie odnośnie najwyższego,

Całkowitego oświecenia?

Po tych słowach trzciegodny sub huti rzekł do błogosławionego.

O Panie,

Nie istnieje żaden element istnienia,

Dzięki któremu Tadhagata uzyskałby od Tadhagaty Dipamkary doskonałe oświecenie odnośnie najwyższego,

Całkowitego oświecenia.

Na te słowa błogosławiony rzekł do trzcigodnego sub huti.

Tak,

Sub huti,

Tak właśnie jest.

Tak właśnie jest.

Nie istnieje żaden element istnienia,

Dzięki któremu Tadhagata uzyskałby od Tadhagaty Dipamkary doskonałe oświecenie odnośnie najwyższego,

Całkowitego oświecenia.

Sub huti,

Gdyby istniał jakikolwiek element istnienia,

Dzięki któremu Tadhagata uzyskałby od Tadhagaty Dipamkary doskonałe oświecenie odnośnie najwyższego,

Całkowitego oświecenia,

Tadhagata Dipamkara nie ogłosiłby mi tej oto przepowiedni.

Ty,

Bramiński chłopcze,

Zostaniesz w przyszłości Tadhagatą,

Świętym,

Doskonale oświeconym Buddą imieniem Syakyamuni.

I w ten sposób,

Sub huti,

Ponieważ nie istnieje żaden element istnienia,

Dzięki któremu Tadhagata uzyskałby od Tadhagaty Dipamkary doskonałe oświecenie odnośnie najwyższego,

Całkowitego oświecenia,

Tadhagata Dipamkara ogłosił mi tę oto przepowiednię.

Ty,

Bramiński chłopcze,

Zostaniesz w przyszłości Tadhagatą,

Świętym,

Doskonale oświeconym Buddą.

A to dlaczego?

Sub huti,

Tadhagata zwie się tak dlatego,

Że jest to określenie oznaczające tak,

Jak jest w rzeczywistości.

Co więcej,

Sub huti,

Ktokolwiek wypowiedziałby te słowa Tadhagata,

Święty,

Doskonale oświecony Budda,

Jest całkowicie oświecony odnośnie najwyższego,

Doskonałego oświecenia.

Ten powiedziałby nieprawdę.

A to dlaczego?

Ponieważ,

Sub huti,

Nie istnieje żaden element istnienia,

Dzięki któremu Tadhagata uzyskałby od Tadhagaty Dipamkary doskonałe oświecenie odnośnie najwyższego,

Całkowitego oświecenia.

Albowiem,

Sub huti,

W tym,

Że istnieje jakiś element istnienia,

Dzięki któremu Tadhagata uzyskał doskonałe oświecenie lub o którym nauczał,

Nie ma ani prawdy,

Ani fałszu.

Dlatego Tadhagata głosi,

Że wszystkie elementy istnienia to są elementy istnienia Buddy.

Sub huti,

Te wszystkie elementy istnienia to są nie elementy.

Dlatego powiedziano,

Wszystkie elementy istnienia to są elementy istnienia Buddy.

Sub huti,

A gdyby tak na przykład był jakiś człowiek mający ciało,

Mający wielkie ciało?

Trzcigodny sub huti odrzekł – O Panie,

Ów człowiek,

O którym Tadhagata powiedział,

Że jest człowiekiem mającym ciało,

Mającym wielkie ciało,

O nim Tadhagata powiedział,

Że nie ma ciała.

Dlatego powiedziane zostało – mający ciało,

Mający wielkie ciało.

Błogosławiony rzekł – Tak,

Sub huti,

Tak właśnie jest,

Tak właśnie jest.

Gdyby jakiś bodhisattwa tak mówił – ja doprowadzę wszystkie istoty należycie do nirwany,

Ten nie mógłby się nazywać bodhisattwą.

A to dlaczego?

Sub huti,

Czy istnieje jakiś element istnienia,

Który zwie się bodhisattwa?

Sub huti odrzekł – Nie Panie,

Nie istnieje.

Błogosławiony rzekł – Sub huti,

Dlatego Tadhagata powiedział,

Że wszystkie elementy istnienia są pozbawione istoty,

Są pozbawione życia,

Są pozbawione osoby.

Co więcej,

Sub huti,

Gdyby jakiś bodhisattwa powiedział – ja wytworzę pola Buddhy cudownej harmonii,

To o nim trzeba by podobnie powiedzieć,

Że nie zasługuje na miano bodhisattwy.

A to dlaczego?

Albowiem,

Sub huti,

Owe pola Buddhy cudownej harmonii,

Pola Buddhy cudownej harmonii,

Które ogłosił Tadhagata są nie polami,

Dlatego zwą się pola Buddhy cudownej harmonii.

Sub huti,

Gdyby jakiś bodhisattwa mówił – wszystkie elementy istnienia są pozbawione ja,

Wszystkie elementy istnienia są pozbawione ja,

Tego nazwałby Tadhagata święty,

Doskonale oświecony Buddha bodhisattwą,

Mahasattwą.

Sub huti,

Jak myślisz,

Czy Tadhagata posiada oko cielesne?

Sub huti odrzekł – tak,

Panie,

Tak właśnie jest,

Tadhagata posiada oko cielesne.

Błogosławiony rzekł – sub huti,

Jak myślisz,

Czy Tadhagata posiada boskie oko?

Sub huti odrzekł – tak,

Panie,

Tak właśnie jest,

Tadhagata posiada boskie oko.

Błogosławiony rzekł – sub huti,

Jak myślisz,

Czy Tadhagata posiada oko mądrości?

Sub huti odrzekł – tak,

Panie,

Tak właśnie jest,

Tadhagata posiada oko mądrości.

Błogosławiony rzekł – sub huti,

Jak myślisz,

Czy Tadhagata posiada oko dyharmy?

Sub huti odrzekł – tak,

Panie,

Tak właśnie jest,

Tadhagata posiada oko dyharmy.

Błogosławiony rzekł – sub huti,

Jak myślisz,

Czy Tadhagata posiada oko buddy?

Sub huti odrzekł – tak,

Panie,

Tak właśnie jest,

Tadhagata posiada oko buddy.

Błogosławiony rzekł – sub huti,

Jak myślisz,

Gdyby było tak wiele rzek o nazwie Ganges,

Ile jest piasku w rzece Ganges?

I gdyby było tyle systemów świata,

Ile w nich piasku,

To czy dużo byłoby światów?

Sub huti odrzekł – tak,

Panie,

Tak właśnie dużo by było owych światów.

Błogosławiony rzekł – sub huti,

Choć wiele jest istot w tych światach,

Ja znam strumień myśli ich wszystkich,

Myśli o rozmaitych zamysłach.

A to dlaczego?

Albowiem,

Sub huti,

Mówiąc – strumień myśli,

Strumień myśli,

Tadhagata ogłosił – nie strumień.

Dlatego zwie się strumień myśli.

A to dlaczego?

Sub huti,

Ponieważ nie postrzega się ani myśli przeszłych,

Ani nie postrzega się myśli przyszłych,

Ani nie postrzega się myśli teraźniejszych.

Sub huti,

Jak myślisz,

Gdyby jakiś syn rodu albo jakaś córka rodu,

Napełniwszy ten system świata liczący trzy tysiące wielkich tysięcy siedmioma rodzajami klejnotów,

Ofiarował je w darze Tadhagatom,

Świętym,

Doskonale oświeconym Buddom,

To czy z tego powodu wytworzyłby wielką zasługę?

Sub huti odrzekł – wielką opanie,

Wielką sugato.

Błogosławiony rzekł – sub huti,

Tak właśnie jest,

Tak właśnie jest,

Ów syn rodu albo ówa córka rodu z tego powodu wytworzyliby wielkie nagromadzenie zasług.

Co więcej,

Sub huti,

Gdyby wielkie nagromadzenie zasług stało się wielkim nagromadzeniem zasług,

To Tadhagata nie głosiłby tych słów – wielkie nagromadzenie zasług,

Wielkie nagromadzenie zasług.

Sub huti,

Jak myślisz,

Czy Tadhagata jest postrzegalny poprzez całkowicie rozwinięte ciało materialne?

Sub huti odrzekł – nie,

Panie,

Tadhagata nie jest postrzegalny poprzez całkowicie rozwinięte ciało materialne.

A to dlaczego?

Albowiem,

Panie,

Tadhagata,

Mówiąc słowa – całkowicie rozwinięte ciało materialne,

Całkowicie rozwinięte ciało materialne,

Ogłosił – nie całkowicie rozwinięte.

Dlatego zwie się – całkowicie rozwinięte ciało materialne.

Błogosławiony rzekł – sub huti,

Jak myślisz,

Czy Tadhagata jest postrzegalny poprzez doskonałość oznak?

Sub huti odrzekł – nie,

Panie,

Tadhagaty nie można postrzegać poprzez doskonałość oznak.

A to dlaczego?

Albowiem,

Owa doskonałość oznak ogłoszona została przez Tadhagatę jako niedoskonałość oznak.

Dlatego zwie się – doskonałość oznak.

Błogosławiony rzekł – sub huti,

Jak myślisz,

Czy u Tadhagaty pojawia się taka myśl – ja głoszę dharma?

Nie,

Sub huti,

Tak nie jest,

Albowiem dharma,

Której nauczał Tadhagata,

To nie jest żadna dharma.

Sub huti,

Gdyby ktoś tak mówił,

Tadhagata głosił dharmę,

To ten,

Mówiąc nieprawdę,

Obrażałby mnie.

A to dlaczego?

Albowiem,

Sub huti,

Mówiąc słowa nauczanie dharmy,

Ten element istnienia,

Który jest postrzegany jako nauczanie dharmy,

Nauczanie dharmy,

To nie jest żaden element istnienia.

Po tych słowach trzciegodny sub huti powiedział do błogosławionego – o panie,

Czy w przyszłości,

Gdy jakieś istoty usłyszą tego rodzaju słowa dharmę,

Wzbudzą w swoich umysłach wiarę?

Błogosławiony rzekł – sub huti,

To nie są ani istoty,

Ani nieistoty.

A to dlaczego?

Albowiem,

Sub huti,

Tadhagata,

Mówiąc słowo istoty,

Głosił,

Że to są nieistoty,

Dlatego zwą się istoty.

Sub huti,

Jak myślisz,

Czy istnieje jakiś element istnienia,

O którym Tadhagata nauczał jako o najwyższym,

Całkowitym oświeceniu,

Doskonale oświeconego Buddhy?

Trzciegodny sub huti odrzekł – nie,

Panie,

Nie istnieje żaden element istnienia,

O którym Tadhagata nauczał jako o najwyższym,

Całkowitym oświeceniu,

Doskonale oświeconego Buddhy.

Błogosławiony rzekł – tak,

Sub huti,

Tak właśnie jest,

Tak właśnie jest.

Tu nie istnieje,

Ani nie jest postrzegany żaden,

Nawet najmniejszy element istnienia.

Dlatego zwie się najwyższe,

Całkowite,

Doskonałe oświecenie.

Co więcej,

Sub huti,

Ów element istnienia jest taki sam,

Ponieważ tu nie ma żadnego niejednakiego,

Ani jednakiego.

Dlatego zwie się najwyższe,

Całkowite,

Doskonałe oświecenie.

Owo najwyższe,

Całkowite,

Doskonałe oświecenie jest takie samo,

Jednakowe ze względu na nieistnienie ja,

Ze względu na nieistnienie istoty,

Ze względu na nieistnienie życia,

Ze względu na nieistnienie osoby.

I jest ono w pełni,

Doskonale oświecone,

Dzięki wszystkim dobrym elementom istnienia.

Sub huti,

Powiedziane zostało dobre elementy istnienia,

Dobre elementy istnienia.

Tat Hagatha nauczał o nich jako nie elementach właśnie.

Dlatego zwią się dobre elementy istnienia.

Co więcej,

Sub huti,

Gdyby jakiś syn rodu albo jakaś córka rodu zgromadził tyle stosów siedmiu rodzajów klejnotów,

Ilu jest królów gór,

Meru w systemie świata liczącym trzy tysiące wielkich tysięcy i ofiarował w darze Tat Hagatom,

Świętym,

Doskonale oświeconym Buddom,

I gdyby ów syn rodu albo owa córka rodu,

Wziąwszy zaledwie jedną zwrotkę o czterech wersach z tego pouczenia religijnego o doskonałości mądrości,

Objaśniał ją innym,

To przez to,

Sub huti,

Jego poprzednie nagromadzenie zasługi nawet na setną część nie zbliżyłoby się do tego nagromadzenia zasługi.

I tak dalej,

Aż do słów nie wytrzymuje żadnego porównania.

Sub huti,

Jak myślisz?

Czy Tat Hagata miewa taką myśl?

Istoty zostały przeze mnie uwolnione.

Nie,

Sub huti,

Tak na to nie można patrzeć.

A to dlaczego?

Albowiem,

Sub huti,

Żadna istota nie została uwolniona przez Tat Hagatę.

Sub huti,

Gdyby jakakolwiek istota została przez Tat Hagatę uwolniona,

To byłoby to dla Tat Hagaty chwytaniem się ja,

Chwytaniem się istoty,

Chwytaniem się życia,

Chwytaniem się osoby.

Sub huti,

Jakkolwiek chwytanie się ja,

Jako niechwytanie się,

Głosił Tat Hagata,

To jednak głupcy,

Pospolici ludzie podejmują to.

Sub huti,

Ci głupcy,

Pospolici ludzie określeni zostali przez Tat Hagatę właśnie jako nieludzie.

Dlatego swą się głupi,

Pospolici ludzie.

Sub huti,

Jak myślisz,

Czy można Tat Hagatę postrzegać poprzez posiadanie doskonałości oznak?

Sub huti odrzekł,

Nie panie,

Nie można Tat Hagaty postrzegać poprzez posiadanie doskonałości oznak.

Błogosławiony rzekł,

Tak Sub huti,

Tak właśnie jest,

Tak właśnie jest.

Nie można Tat Hagaty postrzegać poprzez posiadanie doskonałości oznak.

Sub huti,

Gdyby można było Tat Hagatę postrzegać poprzez posiadanie doskonałości oznak,

To również król,

Władca świata byłby Tat Hagatą.

Dlatego nie można Tat Hagaty postrzegać poprzez posiadanie doskonałości oznak.

Po tych słowach trzciegodny Sub huti powiedział do błogosławionego,

O panie,

Tak jak ja zrozumiałem sens tego,

Co powiedział błogosławiony.

Nie można Tat Hagaty postrzegać poprzez posiadanie doskonałości oznak.

Wtedy z tej okazji błogosławiony wypowiedział te oto strofy.

Ci,

Którzy ujrzeli mnie poprzez formę materialną,

Ci,

Którzy poznali mnie poprzez dźwięk słów,

Znaleźli się na fałszywej drodze.

Ci ludzie nie ujrzą mnie.

Buddowie są widziani dzięki dharmie,

Albowiem przewodnicy są ciałem dharmy.

Natura dharmy jest niepoznawalna i nie można jej poznać.

Sub huti,

Jak myślisz,

Jeśli sądzisz,

Że Tat Hagata Święty został zupełnie oświecony co do doskonałego oświecenia dzięki posiadaniu doskonałości oznak,

To nie powinieneś,

Sub huti,

W ten sposób na to patrzeć.

Albowiem,

Sub huti,

Tat Hagata Święty nie został zupełnie oświecony co do doskonałego oświecenia dzięki posiadaniu doskonałości oznak.

Sub huti,

Jeśli sądzisz,

Że ci,

Którzy wyruszyli w drogę wozem bodhisattwów,

Powzięli zamysł zniszczenia lub unicestwienia jakiegoś elementu istnienia,

To nie powinieneś,

Sub huti,

W ten sposób na to patrzeć.

Ci,

Którzy wyruszyli w drogę wozem bodhisattwów,

Nie powzięli zamiaru zniszczenia lub unicestwienia żadnego elementu istnienia.

Co więcej,

Sub huti,

Gdyby jakiś syn rodu albo jakaś córka rodu,

Napełniwszy siedmioma rodzajami klejnotów tyle światów,

Ile jest piasku w rzece Ganges,

Ofiarowałby je w darze i gdyby jakiś bodhisattwa osiągnął cnotę wytrwałości odnośnie tego pozbawionego ja i niepowstałego pouczenia religijnego,

To on właśnie z tego powodu wytworzyłby wielkie nagromadzenie zasług,

Niepoliczalne i niezmierzone.

Ponadto Sub huti,

Bodhisattwa nie powinien przyswajać sobie nagromadzenia zasług,

Czcigodny Sub huti odrzekł.

O Panie,

Czyż bodhisattwa powinien przyswajać sobie nagromadzenie zasług?

W Błogosławionym Rzeku Sub huti powiedziane zostało,

Że powinien przyswajać sobie,

A nie,

Że powinien się chwytać,

Ujmować błędnie.

Dlatego mówi się,

Powinien nabywać.

Co więcej Sub huti,

Gdy ktoś mówi te słowa,

Tathagata odchodzi lub przychodzi,

Powstaje lub siada,

Lub kładzie się spać,

To ten nie rozumie znaczenia tego,

Co mówiłem.

A to dlaczego?

Sub huti mówi się Tathagata,

Ponieważ on nigdzie nie odchodzi i znikąd nie przychodzi.

Dlatego nazywa się Tathagata święty,

Doskonale oświecony Budda.

Co więcej Sub huti,

Gdyby jakiś syn rodu albo jakaś córka rodu zmielił na pył tyle światów,

Ile jest drobin ziemi w systemie świata liczącym trzy tysiące wielkich tysięcy,

A mianowicie jakby na zbiór atomów,

To jak myślisz Sub huti,

Czy wielki byłby ów zbiór atomów?

Sub huti odrzekł,

Tak panie,

Tak właśnie wielki byłby ów zbiór atomów.

A to dlaczego?

O panie,

Albowiem gdyby istniał wielki zbiór atomów,

To Błogosławiony nie nazwałby go wielkim zbiorem atomów.

A to dlaczego?

Ponieważ nazwany przez Błogosławionego wielki zbiór atomów,

Tathagata ogłosił jako niebędący zbiorem.

Dlatego zwie się zbiór atomów.

Ten system świata liczący trzy tysiące wielkich tysięcy,

O którym mówił Tathagata,

Przez Tathagatę został określony jako niebędący systemem świata.

Dlatego zwie się system świata liczący trzy tysiące wielkich tysięcy.

A to dlaczego?

Ponieważ,

O panie,

Gdyby istniał jakiś system świata,

Byłby on ujmowany jako całość.

Owo zaś ujęcie całościowe,

Które głosił Tathagata,

Zostało określone przez Tathagatę jako nieujęcie.

Dlatego zwie się ujęcie całościowe.

Błogosławiony rzekł Subhuti,

Owo ujmowanie całościowe jest niewyrażalne i nie można o tym mówić jako o elemencie istnienia.

Jest ono w ten sposób ujmowane przez głupich,

Pospolitych ludzi.

Subhuti,

Gdyby ktoś powiedział,

Że Tathagata głosił pogląd odnośnie ja,

Że Tathagata głosił pogląd odnośnie istoty,

Pogląd odnośnie życia,

Pogląd odnośnie osoby,

To czy byłyby to słowa mówiącego słusznie?

Subhuti odrzekł,

Nie panie,

Nie byłyby.

Nie Sugato,

Nie byłyby.

A to dlaczego?

Albowiem,

O panie,

To co Tathagata głosił jako pogląd odnośnie ja,

To właśnie Tathagata ogłosił jako niepogląd.

Dlatego zwie się pogląd odnośnie ja.

Błogosławiony rzekł,

Tu,

Subhuti,

Ten kto wyruszył w drogę wozem bodhisattwów,

W ten sposób powinien poznać,

Postrzegać elementy istnienia i gorliwie na nich polegać.

Przez to powinien rozumieć,

Ażeby się nie opierać na pojęciu elementów istnienia.

A to dlaczego?

Subhuti,

To pojęcie odnośnie elementów istnienia,

Pojęcie odnośnie elementów istnienia Tathagata głosił jako niepojęcie.

Dlatego zwie się pojęcie odnośnie elementów istnienia.

Co więcej,

Subhuti,

Gdyby jakiś bodhisattwa,

Mahasattwa,

Napełniwszy siedmioma rodzajami klejnotów systemy świata,

Niepoliczalne i niezmierzone,

Ofiarował je w darze,

Lub gdyby jakiś syn rodu,

Albo jakaś córka rodu,

Przepisawszy z tego pouczenia religijnego doskonałości mądrości,

Jedynie jedną zwrotkę o czterech wersach,

Wziął ją,

Zachowywał,

Recytował,

Całkowicie i szeroko ją innym należycie objaśniał,

To z tego powodu wytworzyłby wielkie nagromadzenie zasług,

Niepoliczalne i niezmierzone.

I w jaki sposób należycie by ją objaśniał?

Tak,

Jakby nie objaśniał,

W ten właśnie sposób objaśniałby.

Dlatego powiada się,

Należycie objaśniałby.

Jako gwiazdę,

Zaćmienie wzroku,

Lampę,

Ułudę,

Rosę,

Bańki powietrza,

Sen,

Błyskawice,

Chmurę,

Tak należy postrzegać uwarunkowaną rzecz.

Na te słowa wypowiedziane przez błogosławionego i starszy subhuti,

I owi mnisi,

I owi bodhisattwowie,

I czterorakie poczwórne zgromadzenie mnichów,

Mniszek,

Świeckich wyznawców i świeckich wyznawczyń,

I świat wraz z bogami,

Ludźmi,

Półbogami i gandharwami,

Wszyscy uradowali się i sławili słowa błogosławionego.

Oto szlachetna sutra Wielkiego Wozu,

Zwana Doskonałość Mądrości,

Tnąca jak diament,

Jest zakończona.

Pokłon Błogosławionej Doskonałości Mądrości.

Mi-ri-ti,

Si-ri-ti,

Si-ri-ti,

U-si-ri,

U-si-ri,

B-hu-ju-je,

B-hu-ju-je,

Swa-cha.

To serce Doskonałości Mądrości,

Tnące jak diament,

Dzięki wyrecytowaniu raz jeden,

Będzie się równało przeczytaniu diamentowej sutry dziewięćdziesiąt tysięcy razy.

Elementy istnienia powstają skutkiem przyczyn i Tat Chagata wyjawił ich przyczynę,

A także ich unicestwienie.

Oto co głosi Wielki Asceta.

Swa-cha,

Om swa-sti.

Spośród osiemdziesięciu czterech tysięcy zbiorów dharmy,

Ten tnący diament Doskonałości Mądrości,

Będący esencją nauki,

Mocą cnoty,

Zapisany złotym atramentem na dobrym papierze,

Mającym podłoże jakby z lapis lazuli,

Niechaj zapewni długi żywot temu,

Kto podtrzymuje naukę i rozkwit nauczania Buddhy.

Oby w szczególności rodzice Jampa Chojjora,

Który zamówił tę sutrę,

A także wszystkie istoty z nimi związane,

Urzeczywistniwszy dwa rodzaje cnoty i oczyściwszy się całkowicie z dwóch rodzajów przeszkód,

Wkrótce mogli przenieść się szybko w stan najwyższej godności wszechwiedzącego.

Oby w sferze świata spadały deszcze o czasie i świętowano zawsze pomyślne zbiory i obfitość bydła.

Oby ludzie zawsze trwali jakby w prawieku szczęśliwości.

Oby mocą błogosławionego współczucia niezachwianych trzech klejnotów,

Po szybkim spełnieniu się wszystkich słów,

Przeczystych życzeń,

Wszystkie istoty,

Po odrodzeniu się we wspaniałym polu błogosławieństwa,

Ujrzały oblicze Amitabhy i usłyszały jego głos.

Oto są słowa życzeń.

Przełożył z tybetańskiego i z sanskrytu Marek Major.