Witam Cię w Klinice Duszy.
Większość z nas przeszła w swoim życiu traumy,
Które są niczym drzazgi w naszym sercu.
Większość z nas brała udział w wydarzeniach,
O których wolałaby zapomnieć,
Wymazać z pamięci.
Dzisiaj pokażę Ci,
Jak pogolić się z tym,
Co się wydarzyło,
Jak wybaczyć sobie i osobie,
Która Cię skrzywdziła i jak od nowa pokochać siebie.
Usiądź wygodnie,
Tak abyś kręgosłup miał prosto.
Nogi możesz postawić swobodnie na ziemi.
Nie krzyżuj ani rąk,
Ani nóg.
Skup się na oddechu.
Zrób głęboki wdech i wydech.
Jeszcze raz,
Głęboki wdech i głęboki wydech.
I wydech.
Przy kolejnym wdechu wyobrażaj sobie,
Jak piękne białe światło wpływa przez czubek twojej głowy i razem z twoim wdechem płynie w dół ciała.
Stóż kręgosłupa,
Po szyi,
Ramiona,
Dół pleców.
Dalej,
Poprowadź światło dalej,
Głęboko do ziemi,
Przez wszystkie warstwy ziemi.
Zrób wydech,
Jeśli musisz i jeszcze raz,
Wdech i kontynuuj prowadzenie światła do jądra ziemi.
A gdy już tam dotrzesz,
Ujrzysz piękne,
Czerwone jądro ziemi.
Zanurz to białe światło w tym jądrze i zobacz,
Jak teraz czerwona lawa wspina się powoli ku górze,
Przez wszystkie warstwy ziemi i oblewa ciebie ciepłem,
Spokojem.
Pnie się po wszystkich narządach ku górze i wylewa się przez czubek twojej głowy.
Teraz jesteś połączony z Matką Ziemią i Ojcem w Niebie.
Wyobraź sobie,
Że znajdujesz się na polanie.
Zapada zmrok.
W pośrodku polany płonie piękne ognisko,
Wielkie.
Skry wzbijają się do nieba.
Jest cisza.
Usiądź na kamieniu obok ogniska.
Weź do ręki kartkę i pióro z czerwonym atramentem.
Teraz cofniemy się do wydarzeń,
Które odcisnęły piętno w twoich emocjach.
Przypomnij sobie wydarzenie,
Które najbardziej cię boli.
Wyobraź sobie siebie w tamtym czasie.
Ile miałeś lat?
Co czułeś?
Kto ci to zrobił?
I wszystko,
Co będziesz w tej chwili czuł,
Napisz na tej kartce.
Napisz list do tej osoby.
Co czujesz?
Szczerze,
Pozwól,
Żeby wszystko wylało się.
Raz z tym czerwonym atramentem na tę kartkę.
Gdy skończysz pisać,
Wyobraź sobie siebie z tamtego okresu.
Jak stoisz obok i przekaż tę kartkę tej wersji siebie.
I kontynuuj to z kolejnymi wydarzeniami,
Z kolejnymi traumami.
Wyobrażaj sobie siebie z tego okresu.
Może gdy miałeś 7 lat,
10,
11.
Gdy ktoś zrobił coś tobie,
A może ty zrobiłeś coś komuś innemu.
Spisuj wszystko na kartkach i przekazuj te kartki tym wersjom siebie z przeszłości.
Pisząc pamiętaj,
Żeby pisać szczerze z serca.
Jeśli chcesz płakać,
Płacz.
Wyrzuć z siebie wszystkie emocje,
Które skrywałeś.
One nie są ci już do niczego potrzebne.
Jeśli skończyłaś,
Popatrz na wszystkie wersje siebie stojące wokół ogniska.
Każda coś przeszła.
Każda twoja wersja z przeszłości ukształtowała ciebie takim jakim jesteś teraz.
A teraz podjdź do każdej wersji siebie po kolei.
Złap ją za rękę i wrzuć tę kartkę do ogniska.
Patrzcie jak płonie,
Jak popieł unosi się do góry.
Spójrz teraz na swoją wersję z przeszłości i przytul ją mocno.
Powiedz jej jak bardzo ją kochasz,
Jak bardzo podziwiasz za to co przeszła i że jest cudowna.
I że dziękujesz jej za to,
Że tyle przeszła,
Tyle wycierpiała i że jest częścią ciebie.
I przejdź do kolejnej wersji ciebie.
Zrób tak z każdą po kolei.
Każdą przytul,
Po tym jak spalicie już kartkę.
Każdą mocno przytul i podziękuj.
A teraz stań naprzeciwko ogniska razem ze swoimi wersjami.
Połóżcie ręce na serce i powiedzcie głośno.
Wybaczam wam i wybaczam sobie,
Bo kocham was i kocham siebie.
Powróć powoli do swojego ciała.
Jeśli jeszcze potrzebujesz zostań z ręką ma na sercu.
Podziękuj teraz sobie,
Że znalazłeś czas na tą piękną medytację.
Że znalazłeś czas,
Żeby zrobić coś dla siebie.
A przede wszystkim,
Że właśnie zrobiłeś miejsce w swoim sercu na prawdziwą,
Bezwarunkową miłość.
Namaste.
